แม่พระผู้เสียสละ หมู่บ้านเด็กโสสะ

แม่ อาจจะหาสิ่งที่แพงเท่าคนอื่นไม่ได้ แต่แม่หาสิ่งอื่นชดเชยให้ลูกได้ ไม่ใช่แม่แท้ๆ ก็เหมือนใช่ คำๆ นี้ แม่คงนิยามได้ไม่ดีเท่าลูกที่แม่เลี้ยงมา ลูกคงมองจากการกระทำ แล้วความรู้สึกคงบอก ว่านี่แหละ คือ ‘แม่’

แม่ หรือ มารดา คำที่ใครหลายคนใช้เรียกผู้ให้กำเนิด คำที่เป็นทุกอย่างในชีวิต แม้ในยามทุกข์ หรือสุข ก็มักคิดถึงคำๆ นี้ เสมอ คงไม่ใช่แค่วันแม่ที่เราต้องการแม่ แต่เรายังต้องการแม่ในทุกๆ วัน ขณะเดียวกัน ยังมีเด็กอีกจำนวนไม่น้อย ขาดที่พึ่งพิง ถูกทอดทิ้ง หรือเกิดความสูญเสีย และเด็กเหล่านั้นยังต้องการแม่ ต้องการเติบโตขึ้นในครอบครัวที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ความอบอุ่นอีกครั้ง

เนื่องในโอกาส "วันแม่แห่งชาติ" ไทยรัฐออนไลน์ จะพาไปรู้จักกับ คุณแม่กรองทิพย์ อักษรสว่าง อดีตพนักงานโรงแรม วัย 51 ปี ที่พลิกชีวิตจากความรุ่งเรือง เปลี่ยนมาอยู่ในสภาวะแวดล้อมแบบใหม่ เพื่อทุ่มเทแรงกายแรงใจ ให้กับเด็กที่ขาดบิดา มารดา ไร้ญาติมิตร โดยคุณแม่กรองทิพย์ ทำหน้าที่เป็น "แม่โสสะ" แห่งหมู่บ้านเด็กโสสะ มาเป็นเวลา 20 กว่าปีแล้ว เลี้ยงลูกมาแล้วกว่า 30 คน เป็นแม่กาเหว่า แม่ผู้เสียสละในมูลนิธิ เป็นเหมือนโอกาสที่สองในชีวิตเด็กๆ ให้ได้รับจุดเปลี่ยนในชีวิต จนเติบโตขึ้นเป็นคนดีของสังคม

คุณแม่กรองทิพย์ เปิดเผยว่า การจะเป็นแม่โสสะไม่ใช่เรื่องง่าย ช่วงแรกที่เข้ามาทำเป็นแม่โสสะ เคยมีความคิดว่า ไม่อยากทำแล้ว ทำไมต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ ถึงได้เงินเดือน แต่ไม่ได้มากมายอะไร ทำไมต้องเสียสละตัวเอง เป็นแม่พระในสังคม ทิ้งชีวิตส่วนตัวอีกด้านหนึ่งไปเลย เข้าใจเลยว่า อาชีพนี้ต้องมีใจรักที่จะทำจริงๆ แต่ก็เป็นความคิดที่เข้ามาในเวลาเหนื่อยมากๆ ครั้งเดียวเท่านั้น รวมถึงในช่วงแรก ทางบ้านก็มีปัญหาด้วย เพราะอยากให้มีครอบครัว อยากให้เป็นฝั่งเป็นฝามีคนดูแล การที่มาเป็นคุณแม่โสสะ ต้องเป็นหญิงโสด ห้ามมีครอบครัว ถ้าถามว่าเคยมีความรักหรือไม่ ตอบเลยว่า เคย แต่นานมาแล้ว รู้สึกไม่ชอบชีวิตแบบนั้น ไม่ชอบตามใคร เพราะลูกมีแค่เรา เราคงทิ้งไปไหนไม่ได้ จากคนที่ทำอะไรนึกถึงตัวเอง ก็กลายเป็นคิดถึงคนอื่นมากขึ้น คิดตลอดเวลา ว่า ลูกชอบอะไร พยายามหา พยายามทำในสิ่งที่ลูกชอบ เอาใจใส่กับทุกสิ่งมากขึ้นกว่าเดิม

แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม และจากที่ตัวคนเดียว คิดจะไปไหนก็ไป ทำอะไรก็ทำก็เปลี่ยนไป คิดถึงลูก เป็นห่วงลูก ต้องรีบกลับบ้านก่อนมืดค่ำ เหมือนรู้สึกว่าลูกๆ คอยเรา และจนถึงวันนี้รับรู้ได้ว่า ลูกมีแค่เรา เราคงทิ้งไปไหนไม่ได้ และไม่ว่าจะทำงานเหนื่อยกลับบ้านมาแค่ไหน พอถึงบ้าน เห็นกับข้าวที่แม่ชอบวางบนโต๊ะ คือ พอแล้ว เท่านี้ก็พอแล้ว ถึงไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่มีแม่คนเดียวกัน การที่เลี้ยงลูกหลายคน หลายช่วงวัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน แม่ต้องเข้าใจนิสัยลูกแต่ละคนว่า นิสัยจะไม่เหมือนกัน เพราะลูกมาจากต่างที่ ต่างสังคม บางคนภูมิหลังจะมีปัญหา ซึ่งแม่จะเป็นห่วงมาก แต่บางคนจะดูแล เอาตัวรอดได้ ขณะบางคนจะชอบน้อยใจแม่ กลัวแม่ไม่รัก คิดว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ ต่างจากบางคนที่แม่จะไว้ใจพูดคุยได้ทุกเรื่อง แต่สิ่งหนึ่งที่แม่มักบอกลูกเสมอ คือ พี่ต้องเสียสละให้น้อง ให้รักกัน ถึงไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่มีแม่คนเดียวกัน ต้องดูแล ช่วยเหลือกัน

ความเป็นแม่ เป็นเรื่องสนุก ตรงที่ต้องคอยลุ้นลูกตลอด ในทุกช่วงชีวิต ตั้งแต่เด็ก วัยเรียน วัยทำงาน เป็นห่วงตลอดว่าลูกจะเป็นยังไง ถึงตอนนี้ มีแต่ความเป็นห่วงมากกว่า คำว่ารักมันเลยจุดนั้นมาแล้ว และเป็นคำที่ใครก็พูดได้ ซึ่งจะมีลูกแม่อยู่คนหนึ่ง ที่นิสัยจะไม่ค่อยเหมือนใคร จะเป็นเด็กซนๆ ไฮเปอร์หน่อยๆ และวันหนึ่งหายออกไปจากบ้าน ทุกคนในบ้านช่วยกันหาจนทั่ว หาอยู่นาน แม่เครียด กังวล กลัวว่า ใครจะพาลูกไปไหนหรือเปล่า แต่ปรากฏว่า ไปเจออยู่ที่บ้านอีกหลัง กำลังนั่งทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนลูกที่เติบโตออกไปแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าจะทุกข์ จะสุข ก็ยังคิดถึงแม่ กลับมาเยี่ยมเสมอในเทศกาลสำคัญบ้าง มาหา 2 อาทิตย์ครั้งบ้าง และทุกครั้ง เวลาลูกเข้ามาหา แม่จะรู้ทันที ว่า คนไหนมีปัญหาเข้ามา ถ้าพฤติกรรมดีจะเดินมาดี แต่ถ้าไม่ดีจะเดินลัดสนามมาเลย คือ รู้ว่าลูกเครียดแน่ ต้องคุยปรับทุกข์กันหนัก

คุณแม่กรองทิพย์ กล่าวอีกว่า ความประทับใจในตัวลูก? ความใส่ใจ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม บางทีลูกจะสังเกตว่า แม่เจ็บป่วยตรงไหน ก็หายา หาวิตามินมาให้ สิ่งที่ชื่นใจที่สุด คงเป็นการที่ลูกเรียนจบ อาจไม่ต้องจบปริญญาสูงๆ แต่ลูกเลี้ยงดูตัวเองได้ อยู่ได้อย่างมีคุณภาพ ไม่เป็นภาระใคร ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดเท่านั้น ส่วนอนาคต ถ้าลูกจะมีครอบครัว ขอแค่เจอคนดี ไม่ดูถูกตัวตนของเรา แต่ถ้าเจอคนไม่ดี ให้อยู่คนเดียวไป แต่แม่นี่แหละ จะเป็นที่พึ่งให้เอง

บทบาทความเป็นแม่โสสะให้อะไรกับตัวแม่บ้าง? ให้บทเรียนสูงสุด ในด้านคุณค่า ความดีงาม สามารถถ่ายทอด ชดเชย ทดแทนในสิ่งที่ลูกขาดได้ ชีวิตนี้ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เพื่อนก็นึกไม่ถึงว่าเราจะมาอยู่แบบนี้ พลิกชีวิตเป็นแบบนี้ได้ เคยคิดย้อนดูตัวเองเหมือนกัน ขณะที่เพื่อนบางคนมีชีวิตรุ่งเรือง บางคนเป็นระดับผู้อำนวยการ แต่ชีวิตแม่ยังอยู่ตรงนี้ แต่ไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ถือว่าเป็นสุดยอดแห่งชีวิตของแม่ เป็นความสุขที่อธิบายไม่ได้เหมือนกัน

วันแม่ในปีนี้… อยากให้ลูกทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อยากให้ลูกทุกคนในสังคมคิดถึงแม่ให้มากๆ ความรักของแม่สุดยอดแล้ว หาจากที่ไหนไม่ได้แล้ว แม่ทุกคนไม่ต้องการเงินทอง สิ่งของ ลูกบางคนทำงานไกลบ้าน แค่กลับบ้านมาเจอแม่ แม่ก็ชื่นใจแล้ว ถ้าเป็นไปได้อยากให้แม่ทุกคนห่วงสุขภาพตัวเอง จะได้มีเวลาอยู่กับลูกไปนานๆ รอดูความสำเร็จ รอดูวันที่ลูกเติบโตขึ้นทุกวัน ลูกเคยมาเล่าให้ฟังว่า เพื่อนที่โรงเรียนถามว่า แม่ไปไหน? ทำไมมาอยู่ในมูลนิธิ? แต่แม่จะย้ำให้ลูกมั่นใจเสมอว่า แม่นี่แหละ เป็นแม่ อยากได้อะไรให้บอก ถึงแม่จะหาสิ่งที่แพงเท่าคนอื่นไม่ได้ แต่แม่หาสิ่งอื่นชดเชยให้ลูกได้ ไม่ใช่แม่แท้ๆ ก็เหมือนใช่ คำๆ นี้ แม่คงนิยามได้ไม่ดีเท่าลูกที่แม่เลี้ยงมา ลูกคงมองจากการกระทำ แล้วความรู้สึกคงบอกว่า นี่แหละคือ ‘แม่’ ในแง่ของหมู่บ้านเด็กโสสะ

มูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทยฯ จะให้การช่วยเหลือเด็กที่สูญเสียพ่อแม่ หรือเด็กที่ครอบครัวเดิมไม่สามารถดูแลได้ ซึ่งหมู่บ้านจะเลี้ยงดูในรูปแบบของครอบครัวทดแทนระยะยาว ตั้งแต่เด็กจนเติบโตสู่วัยผู้ใหญ่ และเด็กแต่ละคนจะได้รับการศึกษาสูงสุดตามความสามารถ ประกอบอาชีพเลี้ยงดูตัวเอง และออกไปอยู่ร่วมในสังคมได้ ไม่เป็นภาระใคร แต่ในแง่ของแม่ ถือว่าเป็นบทบาทเดียว ที่ต้องรองรับลูกไปจนตลอดชีวิต

เมื่อได้ฟัง ได้อ่านเรื่องราว ของคุณแม่กรองทิพย์ ทำให้ความหมายของคำว่า แม่ เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งความหมาย บางทีความรัก ความผูกพันแบบแม่ลูก ไม่ใช่เพียงการให้กำเนิด แต่มันยังเกิดได้ด้วยวิธีการปฏิบัติ ต้นทางอาจไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ปลายทางคงใช่ในแง่ความรู้สึก การเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่าย ปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตลูก ถือเป็นเรื่องใหญ่ในใจของผู้เป็นแม่ ถึงเวลาแล้วหรือยัง ? ที่ลูกจะพูดคำว่ารักกับแม่ ที่ไม่ใช่แค่ในวันแม่เท่านั้น.

โดย ไทยรัฐออนไลน์ 12 ส.ค. 2558 13:00
ที่มา: http://www.thairath.co.th/content/516936